Tot ziens..

Liefste lezers

Wat nu volgt is mijn voorlaatste bericht op deze blog. Binnen drie dagen moeten we afscheid nemen van Thailand en ondertussen hebben we al afscheid genomen van onze school, de collega’s en onze leerlingen.

Deze week heb ik gelukkig enkele dagen les kunnen geven, het was fijn om terug bij de collega’s en de leerlingen te zijn. Helaas is de week voorbij gevlogen en moesten we gisteren een toespraak houden na onze laatste groet aan de vlag. Met een krop in de keel stond ik op het podium om afscheid te nemen. Ik wist dat er vandaag nog traantjes zouden vloeien..

De laatste groet aan de vlag.

Zoals jullie al weten, eindigt elke les in “Thank you teacher, see you again next time.” Maar gisteren besefte ik dat er waarschijnlijk geen volgende keer zal zijn, op het eind van elke les verliet ik het lokaal dan ook met rode oogjes. Tussen de lessen door heb ik wat rondgewandeld op onze school, heb ik nog wat foto’s genomen want ik wil niets vergeten. Onze school is echt prachtig, er zijn zoveel tropische planten en bomen, grote sportvelden, nieuwe en oudere gebouwen en echt alles heeft zijn charme. En dan zijn er nog de leerlingen in hun mooie uniform, ze lachen en zwaaien naar ons, ze doen een Wai, ze zijn fier op zichzelf als ze ons in het Engels begroeten,.. Je merkt het misschien wel, maar hen ga ik echt missen. De vrolijkheid, zorgeloosheid en spontaniteit dat deze leerlingen tonen, het is inspirerend.

Afscheid nemen van mijn liefste leerling!

De laatste lesjes. Op donderdag dragen sommige jongens en meisjes
een militair uniform. Als ze dat drie jaar doen, moeten ze niet naar het leger.

’s Avonds hebben onze collega’s ons meegenomen naar een karaoke restaurant! Samen met de directie zaten we aan een lange tafel, als voorgerechtje kregen we onder andere frietjes en als hoofdgerecht heerlijke rijst en heerlijke vis. En met heerlijk bedoel ik echt wel zeer lekker. Het zingen deden we tijdens het eten. Je vraagt liedjes aan en als het jouw nummer is, zit je gewoon aan tafel te zingen door een microfoon. Tijdens het eerste liedje moest ik echt op mijn tanden bijten om niet te lachen. We wisten al dat de Thai verzot zijn op karaoke, maar op deze manier was het echt zeer grappig. Ook Sam en ik hebben gezongen, wel 5 liedjes: R.E.M – Losing My Relgion, John Denver - Country Roads, The Eagles – Hotel California,  Goo Goo Dolls – Iris en met Mook, onze begeleidster in Thailand heb ik Out of Reach van Gabriel gezongen. Nu ja gezongen, mijn engelenstemmetje heb ik al lang niet meer, gelukkig zat er een echo op de geluidsinstallatie waardoor het allemaal net iets beter leek. Het was echt een zeer gezellige avond. We hebben veel gelachen en plezier gemaakt. Na het eten bedankte het hoofd van het Engels departement ons voor onze inzet, we zijn en blijven altijd welkom op de school en ze wenste ons het beste toe voor de toekomst. Uiteraard had ik toen weer een krop in de keel en moest Sam als eerste afscheid nemen. Toch wilden de leerkrachten ook mijn laatste woorden horen, na enkele keren diep in te ademen is het mij toch gelukt. Ik heb de leerkrachten bedankt voor hun samenwerking, ik heb hen geprezen om de band die ze hier hebben met de leerlingen en ook hen heb ik het beste voor de toekomst gewenst. We hebben geen afscheid genomen, we hebben gezegd ‘tot ziens’.

Karaoke met de collega's.

Het laatste weekend is nu aangebroken, de laatste was is gewassen in de tonnetjes, straks gaan we wat rondwandelen en in een bakkertje een taart bestellen om ons gastgezin te bedanken! Morgen gaan we terug naar de tempel waar we de allereerste zondag in Thailand werden gezegend, we gaan ons avontuur dus afsluiten waar we begonnen zijn. Maandag gaan we onze koffers pakken, genieten van een laatste chocolate-ice en genieten van de laatste avond rijst!

Je merkt het misschien niet, maar ik kijk er zeker naar uit om naar België terug te komen, ik wil mijn vrienden en familie terug zien met dan uiteraard op kop mijn zus en haar gezinnetje! Mijn neefje kan ondertussen stappen en ik kan niet wachten om dit in het echt te zien!

Vandaag hebben we trouwens ook ons laatste kaartje gelezen dat we in België hadden meegekregen. Op de vlucht naar huis moeten we nog een aantal brieven en kaartjes lezen, maar vandaag was het ons laatste kaartje in Thailand. Ik vond het allemaal zeer leuke brieven en kaartjes. Als ik eens een mindere dag had, las ik jullie brieven of kaartjes nog eens en plaatste ik de volgende brief al op mijn bureau! Ik heb trouwens al mijn brieven opengedaan op de datum dat jullie erop geschreven hadden, Sam is hiervan mijn getuige!

Tot in België lieve vrienden en familie, de tijd is gevlogen voor ons, maar toch kijk ik er naar uit om jullie allemaal een dikke knuffel te geven!

Laatste blogbericht: donderdag 7 juni..

X

Tandpijn om te missen als kiespijn..

Niet alleen het weer in België is aan de betere hand, ook mijn tand is aan het genezen. Na enkele dagen antibiotica nemen, kan ik eindelijk weer praten zonder al te veel pijn (tot groot jolijt van Sam want het is gedaan met de stilte). Vandaag heb ik terug een beetje rijst gegeten en dit weekend staat op mijn menu: veel ongezonde dingen want ik moet terug op krachten komen om maandag weer voor de klas te kunnen staan! Momenteel is de afstand van mijn bed tot aan de badkamer een vermoeiende tocht, maar dat is niet zo verwonderlijk als je weet dat ik sinds vorige week donderdag amper gegeten heb.

Hopelijk blijft de tandpijn weg tot en met zeven juni want op die dag heb ik een afspraak gemaakt met mijn tandarts! Ik hoop dat mijn familie en vrienden nu niet denken dat mijn tandarts op de eerste plaats komt, maar het is een noodgeval! Als mijn tand dan volledig hersteld is, kan ik knuffels en zoenen ontvangen om mijn terugkeer te vieren!

Volgende week is het de laatste lesweek. Aangezien we in het begin van dit schooljaar slechts twee dagen hebben kunnen lesgeven en ik deze week alleen mijn slaapkamer gezien heb, kijk ik echt uit naar de lessen! Het is meteen ook afscheid nemen van de leerlingen en alle leerkrachten…

Trouwens, ik heb vandaag in de krant gelezen dat het misschien de warmste zomer ooit zal worden. Volgens mij heb ik daar iets mee te maken. Beter zelfs, ik heb daar alles mee te maken. Iedereen heeft in elke brief of in elke mail gevraagd om wat zon op te sturen en kijk, ze zal er zijn! Kaartjes om mij te bedanken of om mij uit te nodigen om een frisse sangria te komen drinken, mogen verstuurd worden naar mijn thuisadres!

Op je tanden bijten..

Ik heb het vermoeden dat ik in mijn onderbewustzijn jaloers ben geweest op Sam zijn ervaring met de dokter. Mijn lichaam moet gedacht hebben, laten we ook eens iets beleven. Ik ben niet van rotsen gevallen, ik heb geen stunts uitgehaald en toch heb ik sinds vorige week donderdag een vreselijke pijn. Tandpijn.

U denkt nu, dat valt wel mee.. Maar ik heb erover nagedacht om een touwtje rond mijn tand te binden en het uiteinde aan de deur vast te maken en gisteren heb ik aan Sam gevraagd om mijn tand uit te kloppen. Hij wou dit niet doen, zelfs niet na een smekende blik. Wanneer een pijnstiller geen uitweg meer is, moet je naar de tandarts. Met de nodige schrik stap ik samen met Sam de tandkliniek 'Dental Smile' in Surin binnen nadat we een heerlijk busritje achter de rug hadden op een krakende bus. Mijn hoofdpijn was nog niet erg genoeg.

Na twee uur wachten is de tandarts er, een vriendelijke jonge vrouw met een even vriendelijke assistente. Het Engels van de tandarts is zeer goed, op deze manier kan ik haar zeggen wat het probleem is en zal ze mij begrijpen. Ik leg het probleem uit en alsof ik zou liegen tegen de tandarts over welke tand mij aan het martelen is, tikt ze met een metalen voorwerp op al mijn tanden. Als ze bij mijn pijnlijke tand komt moet ik me inhouden om het niet uit te schreeuwen. Nadat de assistente een foto genomen heeft, waarbij ook zij nog even moest duwen op mijn tand, legt de tandarts me haar plan uit. Mijn tand moet ontzenuwd worden en in Thailand duurt het vier weken om dat proces af te ronden. Zoals jullie weten sta ik binnen twee weken terug in België, dus dat was geen optie. De tandarts schrok toen ik zei dat ik al vier dagen rondwandel met deze pijn (ik ben een heldin), daarom wil ze mijn pijn verzachten door mijn tand open te boren, schoon te maken en te vullen met iets verzachtends. De pijn zal niet weg zijn, maar hopelijk zal de pijn nu dragelijk worden de komende twee weken (lang leve pijnstillers) .

Na 5 minuten boren zegt de tandarts plots “oi”, aangezien ze meteen stopt met boren en ik meteen een tweede foto moet laten nemen, veronderstel ik dat “oi” gelijk is aan “oei”.. Maar na de foto gaat ze meteen weer verder. Ik lig in een klein kamertje, alles ziet er netjes uit en op mijn gezicht ligt een doek met een gat in, zodat de tandarts alleen mijn mondholte ziet en ik helemaal niets. Elke minuut schrik ik dan ook even als ze weer begint te boren, de tandarts en haar assistente vinden dit blijkbaar grappig, maar mijn gevoel voor humor was op dat moment ook verdoofd. Na 45 minuten krijg ik terug gevoel in mijn tanden, het enige probleem was dat de tandarts nog niet klaar was. Na meerdere kreten van pijn heb ik een extra verdoving gekregen en ging het boren gezellig verder. Als de tandarts klaar is, vraagt ze me hoeveel pijn ik nu nog heb. Aangezien ik nog verdoofd was, kon ik niet echt antwoorden op haar vraag en lach ik maar even naar haar, met een krom gezicht van de verdoving.

Drie foto’s, 37 euro armer (goedkoop als je het vergelijkt met de prijs in België, maar dit is zéér duur voor de Thaise bevolking!) en een uur en twintig minuten later wandel ik met een licht hoofd uit de tandkliniek. Ik hoop dat de pijn de komende twee weken dragelijk zal zijn en als ik thuis ben, is mijn tandarts een van de eersten om mij terug te zien in België..

Een stormachtige week..

Storm op komst.. Van een helder blauwe hemel naar
een donker oranje lucht in 1 minuut.

Zoals jullie al wisten is het schooljaar gestart. Voor Sam en mij was de start minder spectaculair dan verwacht! We hebben pas deze voormiddag ons uurrooster gekregen. Om die reden hebben we gisteren en eergisteren op school met onze duimen zitten draaien. Gelukkig mochten we thuis onze laptop oppikken zodat we toch wat werk voor school konden verrichten. Vandaag heb ik ook slechts één uur les gegeven, eigenlijk slechts 20 minuten want het was de eerste les van het schooljaar en de Thaise leerkracht wou ook wat afspraken maken met de leerlingen. Na die les heb ik nog wat met mijn vingers zitten draaien.

Volgende week mogen we hopelijk weer lesgeven en maandag worden we op het podium verwacht. Sam en ik gaan dan onze leesboekjes afgeven, een cadeautje voor de bibliotheek van onze school, er staan al heel wat boeken maar nog geen enkel Engels leesboek.

De boeken voor de bibliotheek.

Omdat ik dus niets te vertellen heb over de afgelopen week, wil ik jullie wat meer vertellen over onze voeding in Thailand. Sam en ik zijn elk al enkele kilo’s vermagerd, dat komt niet alleen doordat het eten veel gezonder is, maar we drinken ook veel meer water en om eerlijk te zijn, soms lusten we het echt niet…

Hieronder vind je enkele foto’s met een korte beschrijving.. Wie een receptje wil, mag altijd mailen..

Dit "heerlijke" ontbijt krijgen we regelmatig: Gebakken varkenshuid, gefrituurde eieren met rijst.
Wij eten meestal alleen de rijst en een eitje op..

Ook dit diner staat regelamtig op het menu (ook vandaag hebben we dit gekregen, helaas zonder de sappige mango)
Het is een groentensoep, die smaakt naar alles behalve groenten en gebakken vis. De mango die ernaast staat moet altijd eerlijk verdeeld worden om conflicten te vermijden. Lekkere producten zijn hier schaars..

Lunchen doet het gastgezin niet. Daarom gaan Sam en ik dan uit eten.
Een goed gekruid en gegrild kippetje, met plakrijst, sla en somtam een pikant slaatje van papaya, tomaat, ui, boontjes
en zeer veel rode pepertjes.. Zéééér lekker......

Dit diner hebben we 1 keer gekregen en ik hoop dat het nooit meer op tafel zal staan.
Een omelet met miereneieren (= de witte bolletjes). Toen ik dat zag was mijn honger plots verdwenen..
Sam heeft geproefd en hij vond het slecht tot zeer slecht.

Een Thaise afhaalmaaltijd dat we gekregen hebben tijdens ons Engels kamp.
Boontjes met enkele stukjes varkensvlees op een berg rijst.
Op zich lekker ware het niet dat het koud en zeer droog was van in de hitte te staan.

Een niet definieerbaar ontbijt. Klevende pasta/noodles gevuld met groene snippers
van een groente..

Worstjes met komkommer en ui in een pikante dressing! Heerlijk! Uiteraard met een berg rijst,
maar als je pikant eet, heb je de rijst nodig om je mond als het ware te blussen.

 Het eten dat je hier ziet is het eten dat we de laatste twee weken gekregen hebben in ons gastgezin. Als we uit eten gaan, eten we altijd zeer lekker Thais eten en ook op school wordt er altijd lekker gekookt, maar ik denk dat onze gastvrouw gewoon geen kooktalent is..

Het nieuwe schooljaar begint!

De laatste drie weken van ons verblijf in Azië zijn begonnen. Woensdag start het schooljaar terug, maar vandaag en morgen is het een inleefdag voor de nieuwe eerstejaars en vierdejaars (de twee leeftijden waar de studenten een andere school moeten / kunnen kiezen). Tijdens deze twee dagen wordt er herhaald wat de leerlingen zeker zouden moeten kennen uit het lager onderwijs. Voor Engels zijn dit de lichaamsdelen, de dagen, de maanden, getallen en het alfabet. Zoals je merkt is het enkel woordenschat dat opgefrist wordt, een eenvoudige zin formuleren vinden ze in Thailand blijkbaar niet belangrijk om te kunnen starten in het secundair onderwijs.

Sam en ik geven de herhaling samen met twee Thaise leerkrachten. Normaal gezien zouden Sam en ik er alleen voor staan, maar we hebben gevraagd aan de Thaise leerkrachten om te helpen. Het niveau van de eerstejaars is zeer laag, dus zonder een Thaise leerkracht is het zeer moeilijk om instructies te geven. Tijdens ons Engels kamp lukte dit wel maar dat was dankzij het grote niveauverschil, waardoor de leerlingen elkaar konden helpen.

Vandaag stond ik samen met Pi Tania voor de klas, de dame waar we al enkele keren zijn gaan eten ’s avonds. Een zeer lieve dame, maar ik had haar nog nooit voor de klas zien staan. Haar Engels is ook een stuk beter dan dat van de gemiddelde leerkracht op onze school en ook haar manier van lesgeven is zeer goed. Het blijft zeer leerkracht gestuurd, maar ze spreekt bijna enkel Engels tijdens de les en ze kan haar klas onder controle houden. We wisselen elkaar af tijdens deze herhalingsles, een les van trouwens 2.5 uur, zonder pauze! Pi Tania legt de oefeningen uit en ik zorg voor een goede uitspraak bij de leerlingen. Ondertussen weet ik al op welke klanken ik extra moet letten, dus ik kan sneller en beter ingrijpen dan in het begin van deze buitenlandse stage.

Vandaag heb ik de twee uiterste klassen van het eerste jaar gehad. Leerlingen met het hoogste niveau (1/1) en leerlingen met het laagste niveau (1/8). Het verschil was uiteraard duidelijk te merken al zitten er in 1/8 ook leerlingen die stukken beter zijn in Engels dan in 1/1.

Een hele tijd geleden heb ik al eens verteld dat de leerlingen in de _/1 klassen moeten betalen. Dus om te starten zijn het niet automatisch de beste leerlingen. Uit ervaring is wel gebleken dat de _/1 klassen sneller bijleren omdat ze meer begeleiding krijgen. Al de andere leerlingen worden ingedeeld volgens een test die ze afleggen aan het begin van het schooljaar. Een test voor wiskunde, Thai, Engels, wetenschappen en social studies. Wie goede punten heeft gescoord op de meeste onderdelen komt in een /2 klas terecht, anderen in de lage klassen. Wat ook opvalt, is het leerlingenaantal. In 1/1 zitten 32 leerlingen in al de andere klassen zitten er tussen de 40 en 45 leerlingen. Ik kan me voorstellen dat het dan als leerkracht moeilijk is om te differentiëren, al denk ik eigenlijk dat ze deze term zelfs niet kennen in het Thaise onderwijs.

Tijdens de lunch zijn we gaan eten met alle leerkrachten uit onze leraarskamer. Het was zeer gezellig, zelfs de niet-Engels sprekenden probeerden ons te betrekken in het gesprek, het is fijn om terug te zijn. Morgen sta ik samen met Pi Tania in 1/6 en 1/7, ik kijk ernaar uit want Pi Tania is een zeer fijne collega om met samen te werken!

Het is vrijdag 11 mei 2012, ons tweede taalkamp is voorbij. De leerlingen hebben afscheid genomen van Sally, zij vertrekt nu terug naar Prasat om daar nog drie weken les te geven. Op onze laatste kampdag hebben we spelletjes gespeeld en we hebben weer prachtige boekjes ontvangen van onze leerlingen, we hebben prijzen en certificaten mogen uitdelen en we hebben het kamp afgesloten met wat chips en cola. De leerlingen vonden dit blijkbaar zeer spectaculair, want ze haalden meteen hun gsm boven om foto’s te nemen..

Mijn twee pestkopjes, ik bedoel collega's Sally en Sam hebben me een "gemakkelijke" tekenopdracht gegeven,
de leerlingen hebben gevonden wat het was..

Uitdelen van de certificaten.

Na de groepsfoto volgt er weer een fotosessie. Bijna elke leerling wil een foto met ons apart, een paar foto’s met de drie leerkrachten zodat ze naast elke leerkracht kunnen poseren enz.. We zijn het ondertussen al gewoon, we zullen er in België aan moeten wennen dat geen enkele onbekende persoon met ons op de foto zal willen.

Sam - Ing - Sally - Jean - Mook - Nele
Earn - Nook - Son

Zoals jullie al wisten, was enkel donderdag nog een kampdag. Om de week wat te vullen zijn we terug een nachtje gaan logeren in Surin. We hebben wat gezwommen, genoten van een warme douche en ik heb weer veel te veel chocolate-ice gedronken! Voor de rest hebben we gewerkt voor school, boeken gelezen en onze zakjes met souvenirs bestudeerd. We hebben ontdekt dat we een sportzak vol souvenirs meebrengen naar België, we zullen dus afscheid moeten nemen van onze lakens, handdoeken en van de vele kleren die gesneuveld zijn in de Thaise wasmachines.

Het is hier nu trouwens vijf over twaalf, ik ben benieuwd of we vandaag lunch zullen krijgen, de afgelopen dagen zijn Sam en ik gaan eten in een restaurantje omdat het gastgezin blijkbaar niet eet tijdens de middag. Gelukkig hebben we lekkere bananencake ontdekt in een supermarktje, te eten als ontbijt, lunch, snack en avondeten mmmm…! 

Heb je geraden wat ik heb getekend? Het was "karaoke"!      

Lalalalaa...

Welkom in Cambodja!

Het is zondag 6 mei, in België ligt iedereen nog in bed maar ik heb al hard gewerkt! Samen met Sam heb ik de was gedaan. Volgens Europese normen is dat niet zwaar werken, maar als je alles met de hand moet doen, ben je toch een uurtje zoet. In het zonnetje, onder de palmbomen, hangen nu onze kleren te wapperen..

Als ontbijt hebben we vandaag een soepje met zeewier gekregen. De smaak was vreselijk en ik ben plots heel fier op mezelf dat ik nog niet alle speculaas uit België heb opgegeten. Tijdens het ontbijt was ik in een voetbalmagazine aan het bladeren, geheel vrijwillig, en kijk eens wat ik ontdekt heb in de Thaise pers..

Suarez die de Gouden Schoen heeft gewonnen!
Dat is al eventjes geleden, maar ik vond het toch leuk om dat in een Thais magazine te zien..

Gisteren hebben we wel een uitstap gemaakt. We zijn met z’n drietjes ongeveer 30 minuten naar het buitenland gegaan, namelijk naar Cambodja. Ons visum zou vervallen op 7 mei, dus we hadden weer een stempel nodig. Aan de grens stonden er zeer veel auto’s en busjes maar er waren geen mensen te bespeuren en al snel werd ons duidelijk waarom. In Thailand is gokken verboden, daarom hebben de slimme Cambodjaanse ondernemers drie grote casino’s gebouwd vlak over de grens! Maar echt, grote casino’s. Ik ben in één van de casino’s binnengeweest, niet om te gokken maar voor een sanitaire stop, en het krioelde er van de Thai, jong en oud. Ik denk niet dat we in België zo’n grote casino’s hebben maar ik ben blij dat ik het toch eens met eigen ogen heb kunnen zien. ‘k Vind het persoonlijk wel een rare hobby voor de Thai uit deze streek. Isaan is een zeer arm gebied en toch zitten er honderden mensen met hun geld te spelen. Waarschijnlijk hopen ze op een beetje geluk..

De ingang van een van de casino's.
Binnen moest ik meteen mijn fototoestel afgeven..

Welkom in Cambodja!! (Toch voor 30 minuten..)

Nadat we onze stempels gekregen hebben én we veel te veel betaald hebben voor onze papieren, geld dat je meteen in de zakken van de loketbediende ziet verdwijnen, mogen we weer in Thailand verblijven. Twee militairen bestuderen ons visum nog even, al lijkt het meer op een vleeskeuring, maar hoe dan ook, we zijn goedgekeurd en we zijn weer welkom. We mogen blijven tot en met twee augustus, maar geen nood, we komen in juni naar huis.

Nadien zijn we naar de grote grensmarkt geweest. Een zeer grote markt waar je werkelijk alles kan kopen. Meubels, kledij, schoenen, handtassen, camera’s, gsm’s, eten, auto-onderdelen, plastieken borden, tassen en bestek (waar alle Thai en de restaurants gebruik van maken), knuffelberen, tapijten, gordijnen,.. Deze markt is niet te vergelijken met de grootste markt van Thailand in Bangkok, dat was een markt vol souvenirs, speciaal voor toeristen. Het enige gemeenschappelijke zijn de vele namaakproducten.

Een uur en een chocolate-ice later, rijden we terug naar ons dorpje. Genieten we van een rustige avond en beseffen we dat er weer een week voorbij is gevlogen..

Om af te sluiten nog een kort bericht voor mijn papa. Op de markt heb ik kunnen weerstaan aan de vele schoenen die er stonden, wel ben ik nu in het bezit van een nieuwe handtas, hoe dat is gebeurd, weet ik zelf niet meer..